De hoorn van een eenhoorn

Volgens de verhalen die de Griekse historicus Ctesias had gehoord werd het stof dat van de hoorn werd geschraapt gebruikt als geneesmiddel en degenen die uit de hoorn dronken, werden beschermd tegen krampen en vergiftigingen.Zo beschikt de eenhoorn ook over de macht om vergiftigde bronnen weer te zuiveren. Hij doet dit, door zijn hoorn in het water te steken, of door er met zijn hoorn het kruisteken over te maken. Een Utrechtse priester beweerde in 1389 zelf een eenhoorn gezien te hebben. Hij zag hoe het dier het door de slang vergiftigde water drinkbaar maakte door een kruis met zijn hoorn te slaan. De eenhoorn dronk daarna van het water, waarna de andere dieren volgden.Rond de Middeleeuwen gold de hoorn van de eenhoorn als een universeel geneesmiddel. Het beeld van de eenhoorn werd daarom vaak gebruikt als logo van apothekers en drogisten. In de hogere lagen van de bevolking werden enorme prijzen betaald voor een (stukje) hoorn. In werkelijkheid kocht men een tot stoottand uitgegroeide linkertand van het mannetje van de narwal (walvissoort), die meer dan 2,5 meter lang kan worden. Een oude naam voor de narwal luidt dan ook: zee-eenhoorn.